رازقان (لوح ساده )

رسیدیم آخر پاییز
وآن برگم که افتادم
به زیر پای عابرها
خودت دیدی که جان دادم
طبیعت هرچه را می پرورد
نابود می سازد
مرا این نازکی و عاشقی
دادست بربادم
بهار ای آرزوی سبزی ام
بشنو تو فریادم.

ادامه شعر

رازقان (لوح ساده )...

امروز می نویسم شعری که جاودانی استدروصف آن گلی که خورشید آسمانی استمجذوب خود نموده قلب فسرده ام راآنکه تشعشعاتش در رنگین کمانی استدرقلب من نموده روشن چرا غ خود راموسای کوه طورم آواش لن ترانی استهرشب به یادرویش چشمم به آسمان هاستیاد حبیب بودن موجش کهکشانی استهرچند پیر وزارم وقتی سخن از عشق استقلبم چو کوه تفتان در آتشفشانی استگر یاد ما نمودی روزی و یا زمانیگو باد تا رساند تاخیرت از جوانی استالیاس دیدمت من از عشق می نگاریبنویس ای عزیزم این عشق زندگانی است رازقان (لوح ساده )...

زمان گذشتوموی سرم به سپیدی گراییداما هنوز نتوانستمرویت راببوسمچشمت را ببوسمدستت را ببوسمو این سان که معلوم استتحقق این آرزوها به محال می ماندپس بگذارقلبت را ببوسمروحت را ببوسمجانت را ببوسماین ها را بی رسیدن هم می توان بوسیدقلبت را می بوسم که مرا در خویش پذیرفتباغم هایم غمگین شد و با شادی هایم شادی کرد.روحت را می بوسم که عشق آزارش داد اما بازلطیف و مهربان باقی ماند.جانت را می بوسم که جانم بسته بدان است می دانممی دانم می دانمکه ما هردو بعد از هم زندگی مان به سختی خواهد گذشت.بگذار قلبت را هزاران بار ببوسمقلبت رامی بوسمقلبت رامی بوسمقلبت را می بوسمقلبت رامی بوسمقلبت رامی بوسم رازقان (لوح ساده )...